رُستنگاه

بهار اخوت هستم. نویسنده و مشتاقِ فراگیریِ شعر و هنر. دغدغه‌‌ی من تسهیلگری است؛ تا مسیر فعالیت مداوم برای هنرمندان و نویسندگان را در حد توان هموار کنم. با هنرمندان و نویسندگان همکاری می‌کنم؛ تا با پرورش خلاقیت، افزودن دید هنری، نظم دادن به جریان‌های فکری و مهارت‌‌افزایی به بهبود کیفیت زندگی‌مان کمک کنیم. مشتاقم که جریان‌های خلاقانه‌تری به زندگی‌ خودم و مخاطبم اضافه کنم.

نوشتن همه‌ی زندگی من است. برای تداوم در مسیر آموختنِ ادبیات و انتشار افکارم با عقاید محدودکننده‌ی بسیاری جنگیدم. تصور می‌کنم نویسنده و هنرمند ماندن در هر جامعه‌ای به یک چرایی دلگرم‌کننده نیاز دارد. با عقاید بازدارنده‌ای که نویسندگی و هنر را در تضاد با آسایش و سلامت اخلاقی می‌داند بارها مواجه شدم. هر روز برای نویسندگی و یادگیری هنر در برابر موانع بسیاری ایستادگی کردم. زیرا معتقدم روایت تجربه‌ی زیسته‌ی هر یک از ما لازم‌ست تا خردورزی بیاموزیم و به یادگیری‌ خود و مخاطب‌مان عمق دهیم.

رُستنگاه نام رسانه‌ی من است. این نام را برگزیدم چون در سخت‌ترین و پژمرده‌حال‌ترین روزها از شعر، قصه و آفرینش هنری نشاط و امید یافتم. انگار ادبیات و هنر خاک و آب و آفتابم شدند تا دوباره و دوباره برویم از بذری که ناچیز و کم‌مایه به‌ نظر می‌رسید. بهار شوم از دل زمستانی که پایان‌ناپذیر تصورش می‌کردم. در پی دوستانی همداستانم تا با ادبیات و هنر داستانی تازه رقم زنیم. تا زیبایی‌های زندگی را با ادبیات و هنر درک و خلق کنیم.